ÇELİŞKİ



Kendimde değilim bu günlerde..

Gaz odasından çıkmış gibiyim. Ellerim kir, pas içinde.
Yaşadıklarım vücuduma kazınmış,
Gördüklerim göz altlarımda birikmiş sanki..

Çizik içinde bir vücut, şiş gözlerle geziyorum anlayacağınız.


İnanın ki kendimde değilim ben.

Soğuk sisli bir yolda yürüyorum.
Bir tek ben kalmışım uzun duvarların, dikenli tellerin ardında.

Geriye kalan herkes sabun..

Elimde kalan son şey özgürlüğüm olmuş yani.
Yorgun vücudumda son demlerini yaşıyan

özgürlüğüm. Belliki oda beni terketmek istiyor.
Varsın o da terketsin !
Ama, bu zamana kadar
duyduğum kini, nefreti, aşkı, sevgiyi, acıyı, hüznü, heyecanı alsın götürsün istiyorum.

Ve sonra...

Ve sonra
dalından kopmuş bir sonbahar yaprağı gibi yere yığılmak, rüzgarın estiği yere savrulmak istiyorum.


Kendimde değilim bu günlerde,

Ağlama duvarında gülüyorum adeta. Yalnız, bir o kadarda kimsesiz.


(Yada ben öyle düşünüyorum. Kimin umurunda . . .)


Nure
jew

Daha Yeni Kayıtlar Önceki Kayıtlar Ana Sayfa

Blogger Template by Blogcrowds